ร่ายรัก 16 KIHAE [CUT]

“ข้าจะทะนุถนอมเจ้า”คิบอมผละออกมามองดวงตาหวานฉ่ำเล็กน้อย ก่อนจะมอบจูบร้อนแรงให้ร่างบางอีกครั้ง

 

ชายหนุ่มจูบไล้ริมฝีปาก ดวงหน้าขาว กัดเล็มติ่งหูเนียนให้อีกคนสะท้านจนเผลอครางออกมาเบาๆ ฝ่ามือหยาบลูบไล้ไปทั่วเพื่อปลุกอารมณ์ให้ร่างบาง ทั้งที่จริงๆแล้วร่างกายของตนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว

 

แต่เขาไม่อยากทำร้ายดงเฮ ไม่อยากให้ดงเฮมีความทรงจำที่ไม่ดีในครั้งแรกของเรา

 

ริมฝีปากร้อนผ่าวจูบลำคอขาวเนียนให้จนร่างบางต้องเงยหน้าขึ้นมา ฝ่ามือใหญ่ดึงสายรัดเอวของอีกคนออกอย่างไม่อาจหยุดตัวเองไว้ได้ พรางถอดเสื้อตัวนอกและตัวในของดงเฮออกจนเหลือเพียงเอี๊ยมบางๆ ก่อนจะลูบไล้แผ่นอกขาวเนียนของภรรยาของตนให้อีกคนสั่นสะท้าน

 

มือเรียวกุมมืออีกคนที่ลูบอยู่ตรงแผ่นอกตนเบาๆ หากแต่เมื่อสบตาดวงตาดำมือที่เต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนาทำให้ดงเฮได้แต่เขินอาย แขนเรียวโอบกระชับลำคอแกร่งแน่น ท้องนิ้วกร้านลูบคลึงแผ่นอกไวสัมผัสช้าๆ ทำให้ดงเฮส่งเสียงครางออกมา

 

หากแต่ไม่นานนักมือหนาก็ผละออกแทนสัมผัสเสียวซ่านด้วยลิ้นร้อนที่ไล่เลียส่วนไวสัมผัสของร่างบางจนอีกคนกระตุกวูบ ขยุ้มไหล่อีกคนแน่น มือร้อนที่เอาแต่ใจเลื่อนลงไปสอดอยู่ระหว่างเรียวขาของร่างบาง ให้ดงเฮตกใจต้องรีบหนีบสองขาไว้แน่นแต่กลับช้าไปเมื่อนิ้วมือของชายหนุ่มลูบไล้ปลุกเร้าส่วนแกนกายของร่างบาง ความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสทำให้ดงเฮตื่นตกใจ ริมฝีปากร้อนขยับขึ้นมาจูบดวงหน้าหวานก่อนจะดึงดูดกลีบปากแดงฉ่ำของอีกคนอีกครั้ง

 

นิ้วมือของร่างสูงขยับช้าๆอย่างแผ่วเบาไล้คลึงความนุ่มนวลอย่างที่ร่างบางไม่เคยรู้สึกมาก่อน ยิ่งเมื่ออีกคนเร่งจังหวะขึ้น ร่างบางยิ่งส่งเสียงร้องครางให้อีกคนเกิดอารมณ์มากขึ้น มือหนาใช้มืออีกข้างถอดเสื้อผ้าของตนลวกๆและโยนลงไปข้างเตียง พรางค่อยๆถอดเอี๊ยมบางของคนที่นอนบิดกายอยู่ใต้ร่างออก

 

นัยต์ตาคมมองร่างบางที่แสนยั่วยวนแล้วก็เร่งจังหวะที่มือให้หนักขึ้นจนร่างบางปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มมือของร่างสูง คิบอมกดยิ้มบางกดจูบดูดดึงกลีบปากแดงที่เริ่มเจ่อบวม พรางดันขาเรียวให้แยกออกจากกันช้าๆ นิ้วมือร้อนที่เปียกอยู่ค่อยๆเลื่อนไปด้านล่างของคนที่นอนอยู่ใต้ร่าง สอดนิ้วยาวเข้าไปจนสุด ส่งผลให้ใบหน้าหวานเหยเก ดวงตาเรียวเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาจากความเจ็บ จนคิบอมต้องหลอกล่อร่างบางด้วยการดูดเม้มบริเวณเนินเนื้อนิ่มเบาๆ สัมผัสที่ปลุกเร้าทั้งข้างบนข้างล่างทำให้ดงเฮบิดตัวอย่างทรมาน จวบจนเมื่ออีกคนเริ่มตอบสนองกับนิ้วมือของตน คิบอมจึงถอนนิ้วเรียวออกสอดแกนกายแกร่งของตนที่กำลังทรมานเข้าไปในตัวร่างบาง ใบหน้าหวานแสดงสีหน้าเจ็บปวดอีกครั้ง

 

“ข้ารักเจ้านะ ดงเฮ”คำปลอบประโลมของคิบอมราวเป็นน้ำทิพย์ที่ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของดงเฮในตอนนี้ เอวแกร่งขยับร่างกายเข้าครอบครองอีกคนช้าๆ ความเจ็บปวดในยามแรกเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความเสี่ยวซ่าน มือเรียวเกาะลำแขนแกร่งแน่นยิ่งยามที่อีกคนขยับกายเข้ามาอย่างกระชั้นถี่ดงเฮยิ่งครางออกมาด้วยอารมณ์ที่เกินจะกั้น ร่างสูงโน้มกายลงมาจูบปากของดงเฮครั้งแล้วครั้งเล่า เช่นเดียวกับร่างกายของคนตัวใหญ่ที่ฝังกายเข้ามาในเรือนร่างบางของดงเฮครั้งแล้วครั้งเล่าเช่นกัน

 

ร่างบางที่เริ่มปรับจังหวะของตนได้เริ่มขยับกายตอบรับการเคลื่อนไหวของร่างสูง จวบจนคิบอมเริ่มทนไม่ไหว มือหนาจับสะโพกเล็กก่อนจะเล็กจังหวะให้ดงเฮสั่นสะท้าน ก่อนจะปลดปล่อยออกมาในตัวร่างบางพร้อมซบหน้าลงกับซอกคอขาวของผู้เป็นภรรยา

 

“มันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ”คิบอมลูบใบหน้าหวานที่เต็มไปด้วยเหงื่อ ก่อนจะยกสะโพกมนแล้วขยับกายสอดประสานกับร่างบางอีกครั้ง

 

กลิ่นความปรารถนาอบอวลไปทั่วห้องนอนใหญ่ ความสุขสมอันร้อนแรงทำให้สติของดงเฮเลื่อนลอย ได้แต่ปล่อยอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดให้ไปตามการชักนำของคนที่ตนเพิ่งรู้ตัวว่ารักมานานมากเหลือเกิน

ร่ายรัก : 9 WONCIN [CUT]

...............

........

.....

ลิ้นร้อนลุกล้ำเข้าไปในปากของร่างบางอย่างเอาแต่ใจดูดดึงกลีบปากสวยและลิ้นเล็ก มือใหญ่โอบกระชับร่างแบบบางแน่น พรางลูบไล้ร่างเพรียวไปทั่วจนเจ้าของร่างสั่นสะท้าน ซีวอนถอนจูบออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าฮีชอลแทบจะขาดใจ มองตากลมโตที่กำลังปรือไม่ได้สติก่อนจะประคองไปที่เตียง

ริมฝีปากหน้าพรมจูบไปทั่วไปหน้าหวาน ลมหายใจอุ่นร้อนที่พัดผ่านไปทั่วใบหน้าทำให้ฮีชอลแอบหวั่นใจ ซีวอนรู้สึกได้ถึงร่างบางที่กำลังสั่นจึงปลอบประโลมอีกคนด้วยน้ำเสียงนุ่ม

“เชื่อใจข้านะ”ฮีชอลมองดวงตาสีดำที่กำลังร้อนแรงดุจเปลวไฟแล้วก็พยักหน้า เสื้อตัวน้อย กระโปรงไหม รวมถึงชุดเอี๊ยม ถูกถอดออกจากร่างบางทีละชิ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนคนตัวสูงจะปลดชุดแต่งงานของตนออกบ้าง

ริมฝีปากร้อนระอุสัมผัสซอกคอขาวพรางจูบเม้มแผ่วเบาพร้อมกับมือหยาบที่ลูบไล้ผิวเนียนละเอียด ฮีชอลเปล่งเสียงครางออกมาเบาๆ ก่อนจะกัดริมฝีปากไว้ด้วยความอาย ยามที่มือหนาสัมผัสเนื้อเนินนิ่มบริเวณหน้าอก ร่างบางก็บิดลำตัวอย่างทรมาน ยิ่งยามริมฝีปากร้อนค่อยๆไล่จากแผ่นอกขาว หน้าท้องเนียน ไปยังบริเวณส่วนล่าง ยิ่งทำให้ฮีชอลรู้สึกทรมานราวกับมีเปลวไฟหลายร้อยดวงลุกโชนอยู่ตรงช่วงท้อง

มือหนาลูบไล้ส่วนแกนกลางของอีกคนแผ่วเบา ร่างบางสะดุ้งพยายามจะดึงมือที่จับส่วนสำคัญของตนออก แต่ร่างสูงคว้าไว้พรางหลอกล่อด้วยริมฝีปากอุ่นขบเม้มกลีบปากบวมแดงของฮีชอลอย่างเร่าร้อน มือหนาเร่งจังหวะขึ้นเมื่อเห็นอีกคนดูทรมานอยากปลดปล่อยออกมาเสียงหวานร้องครางแผ่วเบา ยิ่งให้ทำให้ร่างสูงเกิดอารมณ์ ขยับมือไปได้ไม่นานนักน้ำสีขาวขุ่นก็ไหลออกมาเต็มมือของร่างสูง ฮีชอลนอนหอบหายใจถี่เปลือกตาหนาปิดลงเหมือนต้องการพักผ่อน แต่สำหรับซีวอนมันยังไม่จบแค่นั้น นิ้วเปียกชื้นเลื่อนไปยังช่องทางด้านหลังของคนที่นอนอยู่ สัมผัสแผ่วเบาแต่กลับทำเอาอีกคนสะดุ้ง

“อะ..อย่านะ”เสียงหวานสั่นสะท้านพยายามห้ามปราม

“ไม่ต้องกลัวนะ”ริมฝีปากหนากดลงบนหน้าผากมน นิ้วยาวสอดเข้าไปจนสุด เคล้นคลึงจุดที่เปราะบางพรางเคลื่อนขยับเบาๆ ความเจ็บปวดที่ไม่เคยได้สัมผัสทำหน้าใบหน้าหวานเหยเกจนซีวอนเห็นแล้วสงสารต้องจูบประโลม

นิ้วยาวยังคงขยับเข้าออกอย่างต่อเนื่อง เมื่อเห็นว่าร่างบางเริ่มตอบสนองแล้วจำนวนนิ้วที่สอดเข้าไปจึงค่อยๆเพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อยๆ 

ก่อนที่ซีวอนจะทนไม่ไหว นิ้วชุ่มถูกถอนออกก่อนจะแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่โตกว่านั้นมาก

แผ่นหลังเนียนหยัดตรงในทันที หน้าหวานเงยไปทางด้านหลัง ความเจ็บปวดที่รับทำให้น้ำตาที่คลออยู่ไหลออกมา ร่างสูงกอดอีกคนแน่น พรางลูบแผ่นหลังเนียนเบาๆ

“เจ็บมากใช่ไหม”ซีวอนเอ่ยถามร่างบางที่แนบหน้าลงกับแผ่นอกกว้างของตนอยู่ ไม่มีเสียงตอบรับมีแค่อาการขยับขึ้นลงของศีรษะเท่านั้นที่ทำให้ซีวอนรู้สึกผิดเหลือเกิน

มันเป็นครั้งแรกของฮีชอล แต่เขากลับทำให้อีกคนต้องเสียน้ำตาเพราะขาดความอดทน

หากแต่ปลอบประโลมกันไปชั่วครู่ส่วนที่ยังเชื่อมต่อกันกลับทำให้คนทั้งคู่รู้สึกร้อนผ่าว ฮีชอลดันตัวออกมาจากอกกว้าง เงยหน้ามองร่างสูงที่สบตามองมาเช่นเดียวกันแล้วก็นิ่ง

“ยังเจ็บอยู่ไหม”ฮีชอลส่ายหน้าพรางก้มหน้าลงอย่างเขินอาย

“ไม่เจ็บแล้ว แต่ตอนนี้ข้าเริ่มรู้สึกร้อน”ซีวอนมองเม็ดเหงื่อที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าสวยแล้วก็ค่อยๆเช็ดออก เอวแกร่งเริ่มขยับเป็นจังหวะ มือเรียวคว้าบ่ากว้างแน่น ความเจ็บปวดที่แปรเปลี่ยนเป็นความสุขทำให้ร่างบางรู้สึกประหลาดใจ เสียงหวานร้องครางออกมา เมื่อจังหวะการเคลื่อนไหวของร่างสูงได้เติมเต็มความปรารถนาของตน เล็บมือจิกจนบ่าของอีกคนถลอก หากแต่ซีวอนหาได้สนใจไม่ ตอนนี้เขากำลังสนใจอยู่แค่คนนี้ แค่ภรรยาที่น่ารักของเขา

ร่างบางแอ่นร่างขึ้นพร้อมบิดลำตัวสอดประสานให้เข้ากับจังหวะการเคลื่อนไหวของร่างสูง เสียงร้องต่ำของซีวอนสอดผสานกับเสียงหวานรัญจวนของฮีชอลอยู่เป็นระยะๆ ความสุขที่ดำเนินมาตลอดเริ่มถึงช่วงสิ้นสุด ซีวอนจู่โจมสุดแรงก่อนจะปลดปล่อยมันออกมาพร้อมทิ้งตัวนอนทับร่างบาง หากแต่มันไม่ได้หยุดแค่นั้น เพียงไม่กี่นาทีร่างสูงก็เริ่มมอบความรักแสนหวานสุดเร่าร้อนให้ภรรยาของตนต่อ

ค่ำคืนนี้ซีวอนจะทำให้ฮีชอลลืมไม่ลงเลย...

TBC

ไม่ได้แต่งเอ็นซีมานานมากกกก

มีตรงไหนควรปรับปรุง ฝากแนะนำและชี้แนะด้วยนะคะ 

^V^